.

.

Tuesday, 7 November 2017

Review Kelima - “Yasmin How You Know?” Oleh Najwa Hanis




Semua pasti kenal Yasmin Ahmad bukan? Beliau seorang pengarah filem, penulis, penulis skrip dan creative director di Leo Burnett, Kuala Lumpur. Sebelum itu beliau memulakan karier dalam bidang pengiklanan sebagai copywriter di Ogilvy & Mather. Beliau juga pernah bekerja di IBM dalam bidang pemasaran. Beliau dilahirkan pada 7 Januari 1958 dan meninggal dunia pada tahun 2009 akibat serangan strok.
Buku ini dikira sebagai autobiografi. Walaupun ia tidak menceritakan biodata beliau secara terperinci tapi pada saya ia cukup membuatkan saya kenal akan beliau. Buku ini ringkas dan padat. Saya baca in one sitting. Ia merakamkan anekdot berupa kenangan bersama beliau, perbualan melibatkan beliau, nasihat serta prinsip beliau, puisi-puisi beliau dan juga memuatkan dua skrip beliau.
Jarang saya beri 5 bintang untuk sesebuah buku. Tapi untuk buku ini, 5 bintang saya beri dengan murah hatinya dan saya bersemangat untuk rekomen anda buku ini. Mengapa?
Pertama, reka bentuk buku ini sangat menarik. Kulitnya yang menjadi sarung seperti envelop atau poket, direka gaya minimalis. Nampak simple tapi sebenarnya meaningful. Ia kelihatan seperti buku tak siap. Pada belakang buku kemudian tertulis This book is not damaged. It is intentionally designed with the “yet-to-be-perfected” look. Read it, and you’ll understand why. God willing.” Selepas membaca saya faham bahawa yet-to-be-perfected look sebenarnya disinonim dengan seluruh zahir dan batin Yasmin Ahmad. Saya begitu suka dengan keunikkan buku ini dan saya ingin menyimpan senaskhah. Buku yang saya baca inipun adalah buku rakan. Saya sangat berterima kasih kepadanya kerana meminjamkan beberapa hari.
Kedua, anda pasti akan mempersoalkan “macam mana mahu jadi sepositif Yasmin Ahmad?!” atau “kenapalah Yasmin Ahmad ni positif sepanjang masa?” ataupun “Yasmin Ahmad ni orang paling positif dalam dunia eh?”. Ya beliau adalah seorang manusia yang positif setiap masa. Beliau mampu membuatkan kesulitan itu nampak seperti kebiasaan atau kesenangan. Ini adalah impak paling besar bagi saya dari buku ini. Beliau seakan mengubah perspektif saya terhadap sesuatu situasi. Mengendalikan situasi itu dengan lebih baik. Bila mana saya menjadi pesimis, saya akan cuba mengingati arwah Yasmin dan mencarigali tenaga positif saya kembali. Malah masalah tidak akan tampak terlalu besar.
Ketiga, Yasmin orangnya penuh dengan kasih sayang. Sangat hopeless romantic gitu kalau dalam bahasa inggerisnya. Beliau memberi dan menerima kasih sayang tak kira di mana, bagaimana, daripada dan kepada siapa. Beliau sanggup membalas kejahatan dengan kebaikan. Beliau juga mengajar kita untuk menyayangi diri kita sendiri. Ada diselit penentangannya terhadap bunuh diri. Sesiapa yang ingin membunuh diri, beliau akan suruh seseorang itu menyenaraikan perkara/angan-angan yang ingin dicapai semasa hidup. Responnya, “kalau awak rasa angan-angan awak tersebut tak segila keputusan awak bunuh diri ni, baik awak tunaikan angan-angan awak tu daripada bunuh diri”. Itu kata-kata paling bermotivasi yang tidak terfikir oleh saya.
Keempat, membaca buku ini akan membuatkan anda lebih menghargaibakat beliau. Anda akan teringin menonton kembali iklan-iklan Petronasnya pada musim perayaan dan filem-filemnya. Beliau adalah penyampai cerita yang baik. Satu perkara yang saya suka, Yasmin buat segalanya dari hati, untuk Mak dan Abah serta kerana Allah. Beliau tidak membuat sesuatu itu jika ia tiada makna. Sesuatu itu di sini saya maksudkan tentang filem, skrip, puisi, iklan—digital mahupun cetakan (televisyen, banner, campaign, flyer), slogan syarikat dandll.Beliau percaya bahawa jika sesuatu yang kita buat itu tidak dekat dengan kita dan kita pun tidak merasakannya atau mengalaminya, apatah lagi orang lain yang melihat hasil karya tersebut—mampukah emosi sampai pada mereka? Sebab itu kita lihat semua iklannya sarat dengan mesej dan perkara yang dekat dengan rakyat Malaysia. Saya baru tahu filem-filem yang dia bikin sedikit sebanyak berkisar tentang keluarganya. Anda juga akan tahu kenapa Gubra tidak dieja sebagai Gabra jika anda baca buku ini. Walaupun menonton filemnya sebagai audien biasa, saya dapat rasa dekat dengan beliau malah rindu terhadap beliau padahal saya bukannya kaum keluarga ataupun kenalan beliau. Satu lagi sifat beliau yang terpuji ialah apabila orang puji beliau hebat. Beliau akan berkata “Bukan saya yang hebat. Allah yang hebat.”
Kelima, buku ini memaparkan Yasmin seperti mana ia perlu dan sepatutnya. Jikalau Yasmin masih hidup, beliau pasti bersetuju dan tersenyum kerana ini sebaiknya beliau mahu diperingati. Buku ini adalah kompilasi memori-memori tentang beliau yang diceritakan oleh mereka yang pernah kenal beliau atau terkesan dengan kehadiran beliau. Banyak aspek berkenaan beliau yang dikongsi dalam buku ini. Agama, bangsa, budaya, kemanusiaan, humor, humility, kebaikan, kepimpinan, keprihatinan, kerjaya, etika, kesyukuran, kemaafan dan cinta. Buku ini seakan pesanan buat kita semua. Walaupun beliau sudah lama meninggalkan kita, beliau seperti hidup di dalam jiwa sesetengah manusia dan hidup melalui karya-karyanya. Beliau adalah satu inspirasi yang besar buat saya. Rakan saya ada berkata “tidakkah pelik orang yang dah pergi boleh buat kita ingin jadi manusia yang lebih baik dan gembira?“
Saya yakin sesiapa yang baca buku ini akan tersentuh. Kalau buku ini tidak mampu mengubah hidup anda, sekurang-kurangnya ia mampu mengubah diri anda

No comments: